okt
Hoe stel jij je leven voor?
Alsof op je op een koord loopt hoog boven de wereld?
Balancerend?
Met in de ene hand je zelf. In de andere je gezin en misschien op je rug nog een rugzak vol met spullen van vroeger en anderen.
Perfect balanceren
Achter je voel je de druk van familie of vrienden, of misschien ook wel van jezelf, om vooruit te gaan. Want ja, stilstaan is achteruit gaan en dat is sowieso niet wat we willen. En eraf donderen is natuurlijk nog veel erger. Want al die anderen kunnen het wel perfect. Dat balanceren.
Want ja, je kijkt ook wel eens heel vluchtig om je heen daar op het hoge koord en je ziet al die perfecte mensen om je heen die ogenschijnlijk met het grootste gemak over het koord heen dansen. Op weg naar grote successen. Daar sta je dan met al je bagage en je weet het niet meer.
Voor je lijkt het draadje zo dun te worden, de bagage wordt zo zwaar en de druk lijkt alleen maar hoger te worden. Wat nu?
Balanceren past bij de maakbaarheidsmaatschappij
Wat nu?
Nu vertel ik je dat het beeld van balanceren op een koord een beeld is dat heel goed past bij onze maakbaarheidsmaatschappij. Dat is dat we met z’n allen bedacht hebben dat we het leven zelf maken (en breken!). Jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk. Jij hebt de regie. Jij moet wat van je leven maken.
Zo stoppen we kinderen al vol met dromen en soms irrealistische verlangens. ‘Als je het maar echt wilt dan lukt het je. Als je maar hard genoeg werkt dan kom je er wel.’
Er is in een maatschappij die zo denkt geen ruimte voor falen. Want én je bent dan zelf verantwoordelijk voor je falen én je moet het ook nog eens weer zelf oplossen. Lekker dan, daar sta je dan met al je pakketjes, je handen vol en je hoofd op hol.
Van het koord naar een boot
Wat nu?
Nu zou ik je mee willen nemen in een andere richting. Zodat je niet meer jezelf op een balanceerkoord ziet, maar in een boot. Bij jou in de boot zitten anderen. Familie, vrienden, kerkgenoten, collega’s… Samen draag je elkaar. Maar stel dat je bootje nou klein is, want weinig familie en weinig vrienden. Dan nog is het een mooi beeld, want als je wat verder uitzoomd is je bootje omringt door andere bootjes, vol met mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt als jij. Je staat in een traditie van mensen die allemaal hun handen vol hadden aan het leven. Veel van hen vonden troost in oude woorden van liefde en zoeken, van het uitschreeuwen en beseffen dat we het niet alleen hoeven te doen. Bijvoorbeeld door het bidden van het Jezusgebed die bijvoorbeeld ook in de meditatiecursus van het CSC gebruikt wordt.
Je staat er niet alleen voor
Dit te weten kan ervoor zorgen dat jij je ontspanner voelt. Gedragen door anderen, gedragen door tradities en overtuigingen van eeuwen oud. Je hoeft het niet alleen te doen. Je stáát er niet alleen voor.
Stap maar van je koord af. We staan naast je, lopen een eindje met je mee, gaan met je op reis. Geef je rugzak maar af als hij te zwaar wordt. Samen zijn we sterker, samen komen we verder.
Weet je dat Tjitske massage & coaching aanbiedt? Bij deze manier van werken loopt ze met je op. Je kunt bij haar alles kwijt én toelaten, want niks is raar of ongehoord. Ze staat met uitgestoken hand naast je balanceerkoord en nodigt je uit voor een mooie bootrit. Ga je mee?
